تلاش‌های تهران برای اثرگذاشتن بر پوشش رسانه‌ای اعتراض‌های اخیر، به یکی از موفق‌ترین کمپین‌های سانسور دولتی تبدیل شده است؛ قطعی کامل اینترنت، عدم پوشش اعتراض‌ها در بسیاری رسانه‌های داخلی و سکوت دنباله‌دار مقام‌های محلی و ملی درباره میزان تلفات انسانی، همه دست به دست هم دادند تا تصویر دقیق و شفافی از آنچه در حال رخ دادن است، در روزهای نخست در رسانه‌های مهم بازتاب پیدا نکند.
اما در روز پنجم، واکنش مقام‌هایی در سازمان ملل متحد یا انتشار نتایج تحقیقات سازمان‌هایی مانند عفو بین‌الملل نشان داد که این تلاش حساب‌شده وما برای درازمدت نتیجه‌بخش نخواهد بود. اگر بررسی‌های سازمان عفو‌بین‌الملل درست باشد و ظرف پنج روز بیش از صد نفر در اعتراض‌ها کشته شده باشند، اعتراض‌های اخیر به یکی از پرتلفات‌ترین اعتراض‌های ایران در دهه‌های اخیر بدل میشود.
تبلیغات رسمی حکومت ایران این است که در جریان این اعتراض‌ها، برخی تلاش کردند تا به اموال عمومی آسیب بزنند. تصاویر بسیاری از آتش گرفتن بانک‌ها یا آسیب به اموال شخصی شهروندان (مثلا مغازه‌هایی که در آتش سوخته‌اند) در رسانه‌های دولتی منتشر شده است. در این گزارش‌ها، معترضان، "اغتشاشگر" خوانده می‌شوند و تلاش میشود این استدلال مطرح شود که تلاش نیروهای امنیتی، حفاظت از اموال عمومی و خصوصی است.
اینکه تا چه اندازه این استدلال با مقبولیت عمومی در میان شهروندان روبه‌رو شود، برای مشروعیت بخشیدن به شیوه‌های برخورد ماموران امنیتی در افکار عمومی اهمیت کلیدی دارد. اما موضوع به افکار عمومی داخل کشور ختم نمی‌شود. اعتراض‌های اخیر و خشونت علیه معترضان، اثرات بین‌المللی نیز برای ایران دارد.
شکل خشونت‌ها (شلیک به سر برخی معترضان)، تعداد کشته‌شدگان ظرف مدت کوتاه و فقدان اطلاع‌رسانی شفاف درباره میزان کشته‌شدگان، همه موضوعاتی هستند که خیلی زود به ویژگی‌های اولیه اعتراض‌های آبان ۹۸ یا همان اعتراض‌های بنزین تبدیل شده‌اند و در بررسی پیامدهای بین‌المللی اتفاقات، کلیدهای پرسش‌های اصلی‌اند.
یکی از دلایل چنین حجمی از خشونت بی‌سابقه می‌تواند در میزان جدی بودن اعتراض‌ها به عنوان یک تهدید امنیتی ردگیری شود. تهدیدهایی از این دست، میزان مشروعیت آنها و درجه اهمیتشان در شکل‌دهی تحولات، همانقدر که به عنوان عامل مهمی در تعیین خط‌مشی‌های ت خارجی، یک معیار قابل اتکا هستند، بر موقعیت بین‌المللی و جایگاه جهانی کشورها نیز اثر می‌گذارند.
اگر چه در نگاه مدافعان حقوق بشر مانند سازمان عفو بین‌الملل، آمار بالای کشته‌شدگان در مدت کوتاه، خشونتی نامتناسب با حجم اعتراض ارزیابی میشود. اما همزمان این امکان نیز وجود دارد که در جریان تصمیم‌گیری مقام‌های امنیتی ایران، چنین خشونتی برای مقابله با تهدیدی جدی و گسترده ضروری بوده باشد.
آزاد شدن طالبان از زندان های افغانستان آب دادن ریشه درخت زقوم خواهد بود
اعتراض‌های ,عمومی ,میزان ,اخیر ,اموال ,اعتراض‌ها ,یکی از ,که در ,اموال عمومی ,افکار عمومی ,اعتراض‌های اخیر
درباره این سایت